لیست علاقه مندی ها

دوست دارم ببینم چه چیزی را دوست دارم؟؟؟؟ اصلا من به چه چیزی شدیدا علاقه دارم؟؟؟ این سوالی که با  گذشت 26 سال زندگی همچنان جوابی براش پیدا نکردم؟

من نقاشی رو دوست دارم، واقعا دوستش دارم.. وقتی قلمو رو دست میگیرم تمام غصه هام فراموش میشه... تمام  و کمال به نقاشیم فکر میکنم.

به وبلاگ گردی و وبلاگ خوانی و نوشتن هم خیلی علاقه دارم. به یادگیری زبان هم شدیدا علاقه دارم و هیچ گاه خسته نمیشم.به فیلم دیدن و ساعتها صحبت کردن و تحلیل کردنش هم.به عکاسی ، مستند سازی ....

اما اینا هیچ یک کار نیست، در واقع اینها رو باید در کنار چیزهای اصلی تر داشته باشم.اما چرا هیچ وقت به این فکر نکردم که هر کدوم از این کارها به تنهایی کار هستند؟؟؟ چرا کاری رو انتخاب کردم که درجه علاقه م بهش حتی متوسط هم نیست؟

اینها جواب های طولانی خواهد داشت که آخرش هم به این نتیجه می رسم که من راهنمای خوبی نداشتم! اما حالا که فهمیدم هم دیر نشده! یعنی الان برم دنبال علاقه مندی های درجه یکم؟؟؟ به کدام ضمانت؟؟ از کجا معلوم موفق بشم؟؟ اینها دیگه دغدغه ام نیست انگار که دیگه وقتش گذشته و باید بی هیچ تلاشی برای بدست آوردنش رهاش کنم و دورتر و دورتر شم.

برام مهمه که برای 5 سالی که توی دانشگاه واسش سختی کشیدم نتیجه ای حاصل بشه! من همیشه سعی کردم خودم رو مجبور به دوست داشتن چیزی یا کسی کنم یا همون مثبت اندیشی معکوس! خودم این اسم رو گذاشتم. نمی تونم بفهمم اما قصدم از نوشتن این نبود. می خواستم برای رسیدن به اهدافی که در لیست علاقه مندی هام درجه 10 رو دارند برنامه ریزی کنم.

همیشه این مسأله وجود داشته ، اینکه به دنبال علاقه مندی هات بری تا به موفقیت برسی یا اینکه علاقه چندان مهم نیست و به مرور زمان بوجود می یاد. در غلط بودن این مسأله هیچ شکی نیست و این مرور زمان چیزی جز عادت رو بوجود نخواهد آورد. اما انگیزه شاید ! مسائل مالی ممکنه انگیزه رو برای انجام کاری که دوستش نداری تقویت کنه.

پی نوشت: این مطلب رو زمانی نوشته بودم که دلم گرفته بود، نخواستم ویرایشش کنم  تا یادم بمونه  اون روز رو.