حکایت دولت و فرزانگی

سالها پیش کتابی رو خوندم به نام " حکایت دولت و فرزانگی " نوشته مارک فیشر.با دوستی تصمیم گرفتیم با هم بخونیمش و خلاصه شو بنویسیم. این خلاصه رو تقدیم می کنم به شما دوستانِ جان!

- همه رویدادهای زندگی ات آینه ای است که اندیشه هایت را بازمی تاباند. اگر به پذیرش این توهم گسترده که عوامل بیرونی، زندگیت را تعیین می کنند ادامه دهی ، ذهنت نخواهد توانست این اصل را دریابد.

- وقتی تخیل و منطق با یکدیگر در تضادند، همواره تخیل پیروز می شود.

- مشکلی که با آن روبرویی همانقدر به تو نامربوط است که این تهدید!

- هر عذاب، هر مشکل، هر خطا، روزی به گلبرگی زیبا بدل خواهد شد.

 - بدون جرات با انجام رساندن آنچه میخواهم نمی میرم. نمیخواهم با این اندیشه مخوف بمیرم که جامعه فریبم داد، با این اندیشه که جامعه از من سواستفاده کرد و رویاهایم را به فنا داد. نباید با این احساس مهیب بمیری که ترسهایت عظیمتر از رویاهایت بود و هیچ گاه در نیافتی که به راستی از چه لذت می بری. باید بدانی چگونه شهامت داشته باشی.

- از خود بپرس: اگر در این لحظه یک میلیون دلار بانک پول داشتم، آیا باز هم به همین کار ادامه می دادم؟ آشکارا اگر پاسخت نه است ، آنقدر که باید کارت را دوست نداری.

- همواره به خاطر بیاور که در اوج معین، دیگر ابری نیست. اگر زندگیت ابری است، به این دلیل است که روحت آنقدر که باید بالا نرفته است.

- این اشتباهی است که هرگز نباید تکرار کنی. مثل این همه مردم نباش که حتی پیش از آنکه بیازمازیند، دست می کشند. این بهترین راه برای این است که هرگز چیزی را به انجام نرسانی و هرگز در چیزی موفق نشوی. به تله کسانی هم نیفت که دست به عمل می زنند، اما قلباً متقاعد شده اند که موفق نخواهد شد. اندیشه ها و کردارهایت را هماهنگ کن. با خودت هماهنگ باش.